12 juli– Inpakken en wegwezen

Zo dit was het dan, onze vakantie in Amerika zit er op, tenminste dat dachten we. Na het inpakken van onze koffers, het opruimen van het gastenverblijf en een lekker ontbijt klaargemaakt door Courtenay waren we klaar om naar JFK gebracht te worden. Echter zij had nog een laatste idee voor een paar mooie fotos.

Het leuke is natuurlijk dat ze de beste en leukste plekjes kennen waar maar weinig toeristen komen. Ze bracht ons aan de New Jersey kant van de Hudson waar we een goed uitzicht hadden op Manhattan en de bekende skyline van New York.

Om vervolgens bij JFK uit te komen voerde de weg door New York waarbij we ook langs de bouw van de Freedom Tower kwamen op Ground Zero. Echt veel te bekijken was daar niet omdat dit eigenlijk een grote bouwput is.

Aangekomen op JFK bleek bij het inchecken dat onze vlucht vertraagd was een vertraging die opliep tot ruim 3 uur. Dit is niet iets waar je op zit te wachten als je naar huis gaat.

Deze blog is thuis geschreven en we zijn weer lekker thuis in ons eigen huisje. Een beetje moe maar met heel veel herinneringen bij ons.

Dank voor alle reacties op de blogs en via de mail. Alhoewel niemand alle antwoorden volledig goed had heb ik besloten dat jullie allen gewonnen hebben en een ere titel krijgen. jullie zijn “Beste Bloglezers van 2011”

11 juli–Premium outlet

Tja nu de thuisreis zo dichtbij gekomen was stond er nog maar één ding op ons programma. Naar een Outlet mall gaan en daar een paar spijkerbroeken voor Jan kopen. Courtenay is toch met ons meegegaan terwijl ze eigenlijk een hekel heeft aan shoppen. Zowel in de Levi’s store als de Gap store zijn we uiteindelijk geslaagd en was het mogelijk om na een lunch weer richting Rockaway NJ te gaan.

Tijdens de terugrit werden we door een aantal leuke kleine ‘lake communities’ geleid alwaar Courteney ons als een volleerde gids uitgelegd heeft wat alles was. Natuurlijk konden we niet alles verifiëren, maar we hadden een leuke middag.

Na een verfrissende douche hebben we ons opgemaakt voor het steakhouse genaamd ‘Roots’. Een luxe restaurant waar je blijkbaar als man een ‘collared shirt and pants’ moet dragen, maar het vlees was echt geweldig.

10 juli– New York

Thuis aangekomen van onze trip vraag ik me echt af hoe ik deze dag kan omschrijven. Zo veel indrukken gekregen vandaag.

Laat ik beginnen met hoe we de trip gepland hadden:

Als eerste nemen we de trein van Denville naar Penn station New York. Op zicht was dit al een belevenis op zich omdat we nooit in een Amerikaanse trein hebben gezeten. Vanuit Penn Station hebben we een wandelroute gepland met daarin achtereenvolgend Time Square, Broadway, Shubert Alley, Rockefeller building, St. Patrick Cathedral, Chrysler Building, Grand Central Station, Public Library, Empire State building en tenslotte weer terug bij Penn Station. Een totale wandeling van ongeveer 4 mijl.

Na Time Square hadden we moeite om Shubert Alley te vinden, waardoor we plots voor een Brandweerkazerne stonden, waar collega’s geëerd werden die tijdens 911 om het leven gekomen waren. Bij het lezen van de herrineringsplaat in de muur en de verhalen die verteld werden kregen we toch wel een brok in onze keel.

Bij een bezoek aan de ‘Top of the Rock’ in het Rockenfeller building hadden we het beste zicht over New York. Het uitzicht was perfect en ik kan eigenlijk niet kiezen welke foto ik bij deze text zal plaatsen. Uiteindelijk is het toch Empire State building geworden, alhoewel  Central Park, St. Patricks ook goede keuzes waren geweest. We nodigen dan ook een ieder uit om als het fotoboek klaar is deze te komen te bekijken.

Toen we weer thuis kwamen wilden Courtenay en Perry alles horen van New York en vertelde Perry tot onze plezier dat we die avond voor het eten niet meer weg hoefden. Hij schotelde ons na een heerlijke douche homemade burgers voor.

9 juli–Ellis en Liberty island

Voor onze eerste echte dag in New Jersey had Courtenay bedacht een bezoek te brengen aan de Ferry die ons naar Ellis en Liberty island zou brengen.

Na een goede lunch mee te nemen van Anthony and son’s gaan we met de auto onderweg naar de Ferry. Door de boot van de New Jersey kant te nemen hadden we eigenlijk geen echte wachttijd en hebben we de hele dag in totaal maximaal 10 minuten wachttijd gehad. Vanuit New York is de normale wachttijd zo rond 2 tot 3 uur. Ook kregen we een goed beeld van de plek vanwaar de immigranten na acceptatie het land in trokken.

Ellis Island is het eiland waar immigranten in het verleden vanuit vooral Europa naar Amerika kwamen per boot waar ze voordat ze het land in mochten uitvoerig gecontroleerd werden op ziektes en dergelijke. Ook werd bekeken of ze wel voldoende zouden bijdragen aan Amerika.

Na Ellis eiland bracht de boot ons naar Liberty Island en kregen we hetzelfde beeld wat veel van deze immigranten ook zagen bij aankomst in Amerika … Lady Liberty. Het is toch wel een indrukwekkend beeld zo ‘up close and personal’. We besluiten echter niet van de boot te gaan op Liberty Island zelf omdat iedereen redelijk moe was.

Voor het avondeten werden we door Perry en Courtenay meegenomen naar een van hun favoriete Italiaanse restaurants waar ze de kok goed kennen. Perry nam ons wel enigszins in de maling door te zeggen dat ze daar alleen cash accepteerde toen ik mijn creditcard trok. Thuis aangekomen hebben we de trip van morgen uitgestippeld. Een rondwandeling in New York zelf.

8 juli– San Francisco –> New York / New Jersey

Na het wederom inpakken van onze koffers zijn we vertrokken naar de luchthaven om daar het vliegtuig richting JFK te nemen waar Courtenay ons op zal pikken. Dit keer geen problemen bij het inchecken en alles loopt soepel. Bij aankomst op JFK hebben we Courtenay gebeld en werden we opgehaald van de terminal en waren binnen anderhalf uur van JFK aangekomen bij haar “kleine” huisje. Waar we ook kennis konden maken met Perry, haar man.

Na een beetje bijgepraat te hebben zijn we naar zoals ze noemde ons domein, 2 slaapkamers met een grote badkamer, gegaan en snel in slaap gevallen.

7 Juli– San Francisco

Vandaag onze laatste volle dag in SF en na een ontbijt zijn we weer naar de Congierge gegaan om te vragen wat we nu het beste konden doen. Ze verwees ons naar het Golden Gate Park, een groot park in de intensieve bebouwing van SF. Maar eerst een ontbijt bij de vriendelijke Chinees, wiens vrouw bij de bestelling van Saskia verwonderd vroeg “all for you?” waarop Saskia haar bestelling iets naar beneden bijstelde. Saskia had echter geen probleem met de, in de ogen van de vrouw, enorme maaltijd.

Nadat we gegeten hadden namen we bus 1, met een transfer naar bus 48 en kwamen we, terwijl het kouder en kouder werd, de Golden Gate bridge. Zie hiernaast de schoonheid van de brug in zijn volledigheid.

Vervolgens hebben we een tijdje rondgewandeld in het Golden Gateway Park. Dit was verassend om te zijn dat het ene moment je volledig in de dichte bebouwing stond, terwijl je het andere moment het idee had midden in de natuur te wandelen. Het was wel koud dus zijn we niet al te lang gebleven en weer terug gegaan naar het hotel om even warm te worden en wat te rusten.

Omdat het vandaag onze trouwdag was zijn we lekker uitgebreid gaan eten bij Ruth’s Steakhouse. Ook al was het niet goedkoop het was wel heerlijk. Vooral de ober met zijn “Hup holland hup” was erg vriendelijk en behulpzaam.

6 July – San Francisco - Alcatraz

In de vorige blog vertelde ik al dat de congierge van de Holiday inn Golden Gateway onze steun en toeverlaat was tijdens deze vakantie. Vandaag kwam dit helemaal uit. Ze heeft ons een hele goede tip gegeven om op een beter moment bij Alcatraz te komen. Dus vandaag heel vroeg stonden wij op om bij de ‘Ticket booth’ te komen en onze tickets om te ruilen. Nu waren deze tickets zelfs beter, doordat we er zo vroeg waren hadden we ‘early bird’ tickets en was alcatraz nog niet vol met bezoekers.

Aangekomen op Alcatraz kregen we meteen zicht op een van meest bekende ‘maximum secured prison’ bestaande uit niets meer dan een rock in de oceaan, wat eerst een militair complex was. We kregen de cellen te zien waar gevangenen als Al Capone en The Birdman vastgehouden werden.

Voor de lezers thuis nu twee vragen.

1) Hoeveel mensen zijn ontsnapt van The Rock ?

2) Leefden op de Rock alleen bewakers en gevangenen ?

Antwoorden via mail naar gjp.veldhuis@gmail.com.

5 juli–San Francisco

Na bijgekomen te zijn van de ongelofelijke feestnacht, zonder ons dan wel want wij waren kapot van de vlucht, hebben we heerlijke pancakes gegeten bij een klein zaakje gerund door een chineese familie. Dit alles op advies van de congierge van het hotel. Een gezellige vrouw die ons later nog een aantal keer van pas is gekomen.

Met onze buspas voor drie dagen in de hand zijn we als eerste na het ontbijt op de ‘cable cars’ gesprongen om op die manier naar de Fishermans warf te gaan, Het toeristische deel van San Francisco. Het was wel een kwestie van goed vasthouden en je achterste binnenboord houden met het gezicht naar voren. Zoals de bestuurder zei “you wanna see which car hits you and make sure it’s not a cheap one”.

Na wat rondgehangen te hebben bij de Fishermans Warf wilden we terug en hebben een tijdje gewacht op de Cable Cars terug, echter nu was het veel drukker dan voorheen. Maar nu konden we gelukkig gewoon zitten.

‘S avonds zijn we naar een klein gezellig Italiaans restaurant gegaan waar we een medium Calzone gegeten hebben. Echter ehm Medium ?

4 juli Las Vegas –> San Francisco

Vandaag zijn we vroeg op gestaan om ‘Disneyland for Adults’ achter ons te laten, afscheid te nemen van de Chevy Impala en in te checken op de drukste dag van het jaar in Amerika ….. 4th of July. Omdat het niet mogelijk was een ontbijt te krijgen op dit tijdstip in de buurt van het hotel waren we aangewezen op ….. jammer maar helaas…. Starbucks op de vluchthaven. Na nog een laatste poging om de vakantie terug te verdienen onderweg naar Security.

 

Aangekomen bij de Security bleek dat ze gebruik maakten van de nieuwe scanners waar je binnen een soort hokje moet staan waarbij magneten langs je lichaam gaan. Dit was geen goed idee voor Saskia dus zij moest met de hand gefouilleerd worden. Dit duurde allemaal veel langer dan verwacht (zeker 30 minuten) waardoor we op ongeveer 5 minuten het vliegtuig zagen vertrekken. Echter zonder dat wij erin zaten. Balen !!!!. Zelfs de Supervisor vond dat het fouilleren veel te lang had geduurd.

Echter we hadden geluk dat we op de drukste dag van het jaar toch nog een andere vlucht konden vinden. Ook al moesten we er redelijk wat voor neertikken.

Aan het eind van de middag kwamen we dan toch aan bij ons hotel nog ruim op tijd voor het grootte vuurwerk wat de City of SF jaarlijks organiseert. Vanuit ons hotel hadden we hier een perfect zicht op.

3 juli–Grand Canyon–> Las Vegas

Vanwege de wereldwijde rustdag vandaag geen blog.

Voornamelijk omdat we geen fotos hebben gemaakt bij onze terugkomst in Vegas.

2 juli–Grand Canyon

Om de Canyon vandaag nog wat beter te zien hebben we vandaag  in een  ….. drumrol ….. helicopter over de Grand Canyon gevlogen. Dit was zo (insert geweldige expressie die moderner is dan vet).

Om 9:30 moesten we ons bij de luchthaven melden, kregen we wat instructies van de piloot. De reddingsvesten werden omgedaan tijdens een wat onduidelijke instructie. Maar ook al wisten we niet hoe deze te gebruiken we hadden hem in ieder geval op onze heup hangen. Onder de tunes van Juressic Park om het effect wat te vergroten vroeg de piloot na een korte vlucht : “Are you ready for the Canyon” en gingen we de canyon in.

Het is bijna niet te beschrijven of op beeld te vangen hoe wijds en groot de Canyon, die met recht Grand Canyon genoemd wordt, eigenlijk is. Op een gegeven moment hingen we met de helicopter boven het deel van de canyon waar je helemaal om je heen alleen maar de canyon ziet.

Nadat we weer geland zijn zonder de lifepack te moeten gebruiken hebben we nog een tijd rond gelopen in de Canyon en diverse viewpoints bekeken.

‘s Avonds sliepen we snel, zo snel dat deze blog pas de dag erna gemaakt is, waar we geen internet meer zullen hebben.

1 juli–Kayenta –>Grand Canyon

Toen we vandaag het winderige Kayenta achter ons lieten waren we al vol verwachting op de volgende stop welke bewust als laatste in de rondrit was opgenomen. Hoewel we eigenlijk al best veel gaten in de grond uitgesleten door natuurelementen gezien hadden, begon de spanning toch op te lopen nu.

Natuurlijk hadden we de verhalen al gehoord, maar eigenlijk geloofden we niet helemaal dat het zo anders was dan de andere Canyons of Nationale Parken.

Toen we echter bij Desert View (een van de oudste viewpoints) aankwamen bleek dat we het toch echt mis hadden. Dit was echt zo veel groter, wijder en ook zeker massaler dan al de andere parken. Overal om ons heen was de Canyon uitgesleten door de Colorado rivier.

 

Na hier een tijdje rondgekeken te hebben zijn we gaan inchecken in ons hotel. Grand Canyon Plaza Resort is een hotel waar we maar beter niet teveel over vertellen. Het is zeker niet aan te raden aan niemand. Het enige goede aan het hotel is de Congierge die ons goede tips heeft gegeven over de mooiste plekken in het Park zodat we ook hier weer een mooie zonsondergang achter Canyon horizon hebben meegemaakt. Om vervolgens te genieten van een heerlijke Calzone.